۱.اگر گور خواب #تهران و حومه باشی حداقل این بخت بلند را داری که یک فریم از عکاس خبرنگار مستند اجتماعی یک روزنامه یکشبه تو را به سوژه وا اسفای ملی تبدیل کند و عالی ترین مقام اجرایی کشور یعنی رییس جمهور و معاون و رجل سیاسی و فعالین فرهنگی و سلبریتی ها و روشنفکران و هنرمندان و میلیونها نفر بواسطه شبکه مجازی برایت احساس شرم ساری کنند.
۲.ولی گور خواب سیستانی و زاهدانی باشی. حتی اگر سالها قبل خبرنگاران و عکاسان از گورخوابی و غارنشینی هایت آلبوم عکس هم منتشر کرده باشند آب از آب تکان نمی خورد.نه در حد شرم ساری محله و شهر هم نیستی چه برسد به مایه شرمساری ملی و شروع اقدامات ضرب العجلی برای نجات و کشیدن دست نوازشی و ماله کشی قضیه. نه وااسفایی داری نه بهت و حیرت.نه مسئولی برایت تاسف خورد نه سلبریتی آه کشید. نه شبکه استانی عربض و طویل رسانه ملی تلنگر خورد.
۳.ای کاش آنقدر که سلبریتی ها برای اصلاح فرهنگی جامعه و تبیین سگ فحش نیست زحمت می کشند مسئولان و رسانه ها برای تببین فقر سیستان فحش است زحمت می کشیدند.برای بیست و پنج هزار بی شناسنامه سیستان بی بهره از هرگونه خدمات دولتی(درمان . آموزش. یارانه و...) برای ده ها هزار مردم به استضعاف کشیده از خشکسالی؟و...
۴.نسخه توسعه دولتهای تکنوکرات وطنی نسخه مرکز پیرامون است. و تو سیستانی از بخت بد در پیرامون بدنیا آمدی پس بهره ای از ثمرات توسعه حضرات نداری.در نقشه توسعه نیستی. حتی در قاب رسانه هم جایی نداری و سانسور می شوی.
چه دلیل بهتر از این برای مهاجرت مردم سیستان. حتی در تهران فقیر یا گورخواب باشی تا در سیستان شانس بقا و تغییر در زندگی یت بیشتر است.
