آینده پیشرفت غرب: کمال فلزی!

تمدن مدرن غرب به عنوان تمدن مسلط امروز جهان اغازش از هنر بود. در ابتدا توسط شاعران و نقاشان و مجسمه سازان در عالم خیال ترسیم شد. و امروزه هم اینده تمدن غربی در عالم هنر با محوریت سینما و توسط هالیوود ترسیم می شود .در اکثر فیلم های ژانر علمی تخیلی در اینده روایت میشود. و اکثرا در فضا و در درون سفینه ها بهمراه زندگی در کنار رباتها، اتوموبیل های پرنده و دستگاه ه های فوق پیشرفته و دیجیتال...
نکته جالب در این میان این است که با همه این تغییرات ترسیم شده در این فیلم های آینده نگر....آدم های اینده با ادم های امروز هیچ فرقی ندارند.در خلق و رفتار و دغدغه. یعنی فقط محیط و پس زمینه زندگی  عوض شده است. شخصیتها بر حسب فیلم بعضی درونگرا ، بعضی برونگرا ، بعضی افسرده، بامزه ، پرخاشگر ، حراف ، ساکت...در کنش با وهم و خشم و شهوت.
تنها چیزی که در این میان پیشرفت کرده

اندر تفاوت "نا" و "هم" (به مناسبت سالگرد شهادت شهید محمد باقر صدر)

استاد اقتصاد از آنهایی بود که به دنیا می آیند تا استاد اقتصاد بشوند یا مثلا متصدی امور مالیاتی  یا نهایتش دبیر جغرافیا. موهایش تا نزدیک فرق، ریخته بود.عینک گردش را میگذاشت نوک بینی عقابی و از بالای فریم زل می زد به ما. آنقدرها پیر نبود اما کمرش خرده انحنایی داشت و دست های استخوانی اش توی آستین کت گشاد گم می شدند.میخواستیم یک کم روی انگلیسی اش کار کنیم و بعد زنگ بزنیم کمپانی دیزنی بگوییم اگر خواستند دوباره از سرود کریسمس دیکنز اقتباس بسازند و بازیگر اسکروچ کم داشتند خبرمان کنند.

ظهر بود.اسپیلت کلاس کار نمی کرد و ما داشتیم عرق ریزان و خواب آلود به استادی نگاه می کردیم که تازه نطقش باز شده بود و خیال هم نداشت حالا حالا ها کلاس را تمام کند انگار. از بازار آزاد می گفت و دست پنهان مارکت و اقتصاد نئوکلاسیک و میلتون فریدمن و مکتب شیکاگو و اینطور حرفها. بلند شده بود دور کلاس راه می رفت و دستش را توی هوا تکان میداد و چشمهایش  برق می زد وقتی ناز و نعمت کشورهای کاپیتالیست یادش می آمد و صورتش سرخ می شد وقتی حرف به کوته فکرانی می رسید که توی چهارده قرن پیش دنبال علم اقتصاد می گردند.

نمی دانم غیرت دینی مان به جوش آمده بود یا گرمای سر ظهر رفته بود روی اعصابمان. اما یادم هست چه طور رگ گردنی شدیم و پریدیم وسط حرفش و شروع کردیم به تعریف کردن هر چه کتاب و مقاله و مستند ضد سرمایه داری که به عمرمان خوانده و دیده بودیم. از برده داری و تاریخ ننگین و خونبارش آمدیم تا تسخیر وال استریت و بحران اقتصاد جهانی و از توزیع ناعادلانه ی ثروت گفتیم تا ازخودبیگانگی نیروی کار. صدایمان همین طور می رفت بالاتر و صورت استاد همینطور قرمز تر می شد. نطقمان را که فاتحانه تمام کردیم، نگاه تمسخرآمیزی انداخت بهمان. گفت: گیریم همه ی اینها درست باشد. بعدش چی؟ گیریم همین الان کل کتاب های اقتصاد فرنگی ها را سوزاندیم. جایش چی دارید بهمان بدهید؟مدل اقتصادی جایگزینتان کجاست؟ کجا تئوریزه شده؟ کی تجربه اش کرده؟

 این ها را گفت و بعد دست به سینه ایستاد وسط کلاس و منتظر شد جوابش را بدهیم. چیزی نداشتیم که بگوییم. این که چرا «آنها» بدند را فوت آب بودیم اما نمی دانستیم چطور می شود مثل آنها نبود. بین آنهمه کتاب و مقاله و مستندی که حفظ بودیم گشتیم دنبال دو خط راه حل، دنبال دو جمله چه باید کرد؟ دنبال دو صفحه بعدش چی؟ بین آنهمه «آنها» گشتیم دنبال یک جلد «ما». نبود که نبود انگار.

کاتالیزور توسعه یا قانون گذار پیشرفت؟

 نگاهی به قرایت تقلیلی از نمایندگی مجلس در استان

وقتی متن بروشورهای تبلیغاتی کاندید های نمایندگی دوره های قبلی را به یاد می آوریم. یا سری به آرشیو سایتهای خبری استان بزنیم و مروری بر فعالیتها و اخبار نمایندگان استان بزنیم...این سوال مطرح می شود که نماینده مجلس در استان چه کاره است؟یا چه کاره نیست؟! تاسیس دانشکده ،تاسیس دانشگاه، تاسیس کارخانه ،راه اندازی تولیدی، تجهیز بیمارستان، راه اندازی و نصب MRI  یا CT scan، عمل جراحی قلب باز(!!)، ساخت و راه اندازی بیمارستان، لوله کشی آب ،گاز، برق کشی ،جاده کشی، پل سازی، سد سازی.... آیا نماینده مجلس کار افرین است؟ ایا ریئس دانشگاه مهندسی است؟ آیا کارشناس سیاسی است؟ آیا کارشناس اجتماعی است؟آیا فقیه و مجتهد است؟آیا تولید کننده است؟ آیا تاجر است؟ ایا ریئس دانشگاه علوم پزشکی است؟آیا مدیر اموزش و پرورش است؟ آیا شهردار است؟ آیا ریئس بانک است؟ ایا ریئس بیمارستان است؟......

در استان ما نمایندگی چگونه تعریف شده است که می توان در طی چهارسال از تاسیس دانشگاه و کارخانه و رشته دانشگاهی گرفته تا احداث سد و جاده و پل را می تواند به خود نسبت بدهد؟ با این اوصاف آیا نماینده مجلس از نظر عملکردی  یک کاتالیزور قوی برای انجام همه این پروژه های عمرانی است؟ آیا یک بازیکن آزاد است که می تواند در میدان بروکراسی پیچیده کشور وارد شود و با نفوذ در ساختار عریض و طویل و کند بروکراسی و اجرایی دولتی کشور فرایند انجام پروژه ها را تسریع کند؟ آیا رابین هودی است که به منابع درامد و ثروت و خزاین نفتی خود را می رساند و در غالب ساخت و فعالیتهای عمرانی و اموزشی آن منابع را به مردم محروم منطقه خود می رساند؟

به نام توسعه ، به کام تجدد

1. دین در عرصه اجتماعی در دوران قبل انقلاب نیز حضور داشت . محافل اجتماعی مانند مساجد ، هیئات، بازار ، سبک زندگی ، خانواده ها و ارتباطات اجتماعی...

اما دین در دولت مدرن حضور نداشت. و در نتیجه در محصولات دولت مدرن و متجدد نیز جایی نداشت مانند سیاست های اقتصادی، فرهنگی و نهاد های مدرن دولتی مانند آموزش و پرورش، دانشگاه ها، سینما ها و...
بعد از انقلاب اسلامی در سال ۵۷ نظام سیاسی تغییر کرد.نظام سیاسی طاغوت متلاشی شد اما نظام طاغوتی و مدرن در عرصه فرهنگ و اقتصاد باقی ماند.
اما آیا جایگزینی افراد متدین به جای افراد سکولار و طاغوتی کافی بود؟