سید پرویز فتاح در برنامه گفتگوی ویژه خبری با اشاره به 3 مصوبه 18/10/95 مجلس که به افزایش مستمری خانواده‌های تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) و بهزیستی می‌انجامد اظهار داشت: امروز به یومن میلاد امام حسن عسگری(ع) شاهد وفاق مجلس و دولت بودیم که این وفاق روز کمیته امداد و بهزیستی را رقم زد.
رئیس کمیته امداد ادامه داد: براساس مهم‌ترین مصوبه امروز حداقل مستمری مددجویان کمیته امداد و بهزیستی معادل 20 درصد حداقل حقوق پایه شورای عالی کار خواهد شد، که با توجه به رقم 900 هزار تومان تا یک میلیون تومانی حداقل حقوق پایه برای سال آینده، به طور متوسط 180 هزار تومان برای مددجویان این 2 نهاد تخصیص داده خواهد شد.
این خبر برای محروم ترین استان کشور یعنی استان سیستان و بلوچستان که جمعیتی بالغ بر 97 هزار و 579 خانوار شامل 231 هزار نفر در سطح استان از کمیته امداد کمک هزینه معیشتی دریافت میکنند خبر دلگرم کننده است .
تصویب این قانون را در نوع خود حرکتی انقلابی برای بهبود کیفیت زندگی محرومان و مستضعفین میتوان قلمداد کرد.هر چند دیر هر چند ناچیز ولی نسبت به وضع سابق مددجویان کمیته امداد حرکت و اقدام عملی بسیار دلگرم کنده ای بود.
طبق این مصوبه مستمری ماهانه مدد جویان از پنجاه هزار تومان برای هر خانوار! به بیست درصد حداقل قانون کار یعنی به متوسط صد و هشتاد هزار تومن میرسد. و هر سال با افزایش حقوق افزایش میابد.
منبع تامین این مستمری از محل حذف یارانه اقشار پردرآمد جامعه است. یعنی حرکتی اصلاحی در پرداخت یارانه ها که منجر به توزیع بهتر به نفع محرومان میشود. که به روح عدالت نیز نزدیک تر است یعنی کمک و یارانه فقط به محرومان نیازمند نه همه اقشار.
استان ما تنها استانی در کشور است که پهنه وسیعی از آن یعنی دشت سیستان چرخ زندگی اکثریت خانوارهای آن با کمک های دولتی یعنی یارانه و مستمری کمیته امداد می چرخد. در منطقه بحران زده ای چون سیستان با هزاران خانوار به فقر کشیده شده از خشکسالی تالاب هامون که سالها صدایی در جامعه ندارند و از قوانین حمایتی مناسبی بهره نداشتند. اکنون با این قانون جمعیت باقی مانده در این منطقه متنفع می شوند و البته اگر این قانون زودتر تهیه و اجرا شده بود از مهاجرت بخشی از مردم جلوگیری میکرد.در
در این میان چند سوال باقی می ماند؟
چرا وضع استان هنوز به گونه است که از خبرهای افزایش مستمری ها و یارانه باید شاد شد؟ حل ریشه ای بیکاری و فقر چه زمانی اتفاق می افتند؟
چرا اینگونه قوانین حمایتی که تهیه آنها جزو نم
چرا برای استان ما با این گستره فقر و جمعیت نیازمند به کمک های مستقیم از سوی تخبگان سیاسی و رسانه ای و فعاین اجتماعی و در راس انها نمایندگان ادوارد مختلف مجلس و هم کاندادهای انتخابات مجلس هیچگاه از لزوم تهیه قوانین حمایتی برای تسکین الام جمعیت چندصدهزارنفره نیازمند در منطقه نبوده است؟
چرا رسانه های مکتوب و مجازی تریبون و رسانه ی این قشر بی صدا نبودند؟
چرا شبکه استانی هامون رسانه این جمعیت چندده هزارنفری نبود؟ چرا نمی تواند ادعا کند که در نور افکندن به این گوشه های تاریک و بزرگ استان که منتج به عزم ملی برای تهیه این چنین قوانینی بشود سهمی داشته است؟
چرا برای حل ریشه ای این فقر و محرومیت نمایندگان و اساتید دانشگاهی استان نقدی به ساختارهای فقرزا ندارند؟ چرا راه کاری برای تصحیح سیاست های اقتصادی منتج به نابرایری و گسترش فقر در کشور و استان ندارند؟
چرا برای کوتاه مدت و افزایش کیفیت زندگی مردم استان تدبیر قوانین حمایتی و توجهات ویژه برای منطقه ای که نه بخش خصوصی قدرتمندی دارد نه زیرساخت سرمایه گذاری از جانب دولت و سرمایه گذاری خارج از استان ارایه نمی شود؟ چرا نمایندگان مجلس همیشه شعار ضرورت ایجاد بستر توسعه و سرمایه گذاری همچون توسعه جاده ها و راه آهن و تاسیس کارخانه و گسترش دانشگاه صحبت می کنند ولی هیچ صحبتی از قوانین حمایتی نمی کنند؟ توجه و تمرکز به توسعه زیرساختها و سیاست های کلان و فراموشی برنامه های توزیعی و حمایتی و برعکس هر دو آسیب زا و نارسا است .
به گواهی تاریخ برای هر قدم در توسعه استان اعم از جاده کشی و ایجاد راه اهن و گازکشی این استان پهناور دهه ها سال زمان نیاز است و تا متنفع شدن اقشار جامعه سالها زمان می برد و در این میان چه انبوه از مردم که از فقر خود از بین می روند.کودکانی که جوان می شوند و بیکار. جوانانی که پیر و فقیر می شوند.و هزاران نفر نیازمند و از کارافتاده که با بیماری ها و فقر خود بر لبه مرگ و زندگی ، زندگی پرمشقت خود را سر میکنند. هنوز کارهای نکرده بسیار است. ولی چارچوب ها و کلیشه های فکری در استان بن بستی ایجاد کرده که وضعیت موجود امکان عبور از ان ها نیست و سیکل های باطل فقط تکرار میشوند.این افزایش مستمری نمونه خوبی از قوانینی است که میتوان در کوتاه مدت به قشر بزرگی از مردم نیازمند یاری برساند.
ان شاا... هر سال شاهد قانون گذاری های کوتاه مدت و هم بلند مدت مناسب و عادلانه و نزدیک تر به ارزش های گفتمان نقلاب اسلامی برای همه اقشار جامعه باشیم.
