بازگشت به مردم/بازگشت به زندگی/بازگشت به خدا

علامه جعفری در یکی از کتابهایشان مطلبی با این مضمون دارند که یک راه ساده برای اینکه مردمی که به خدا ایمان ندارند ایمان بیاورند این است که از سایر مردم بخواهیم که معجزات و کمک هایی که در زندگی شان رخ داده و تجربه کرده اند را ارسال کنند و این مطالب یکجا جمع اوری و  منتشر بشود.
در ماه مبارک رمضان هر وقت برنامه ماه عسل و مهمان های دعوت شده را می دیدم به یاد این مطلب علامه می افتادم.
ماه عسل برنامه ای از صدا وسیما بود. اما بنظرم زیاد ربطی ب صدا و سیما نداشت.روایت ها شبیه به داستان و قصه های نویسنده های سریال های صدا و سیما و سینمای ایران نبود.شبیه گفتگو های شبانه با سلبریتی ها [انسان های طراز جسمانی:خولنندگان.بازیگران.ورزشکاران]و حتی شبیه گفتگو با کارشناسان و نخبگان هم نبود.
صدا و سیما اینار فقط یک پنجره بود. یک قاب شیشه ای.اینبار خودش تماشاگر بود.خودش مرعوب و میخ کوب بود.مبهوت بزرگی و زیبایی مردان و زنانی از مردم سرزمین خودش.ماه عسل موفق بود چون فقط به مردم بازگشت کرده بود.

افق زاهدان 1404: کلان شهر مصرفی؟

تابستان فصل سفر است و زاهدانی ها هم حسابی اهل سفر! از مشهد گرفته تا شمال! از شمال تا شیراز و اصفهان ! و...و بخشی اعظمی از جهان شناسی ها و در نتیجه بروز کردن سبک زندگی اهالی زاهدان(طبقه متوسط نه نیمی از شهر که حاشیه نشین هستند و امکان سفر ندارند!) پیرو همین جهان گردی های فصل تابستان ! در سیاحت در شهرهای بزرگ ایران بدست می آید. محتوای این برداشت ها در ساحت نظر و عمل برای شهروندان زاهدانی را در مقاله دیگری بحث خواهیم کرد. اینبار وضعیت فرهنگی خود شهر زاهدان در نتیجه شبیه شدن به کلانشهرهای ایران بررسی خواهیم کرد چراکه شهر زاهدان نیز کم کم قدم در راه برادران بزرگتر خود همچون تهران و مشهد و...گذاشته است و از مصادیق آن رشد پاساژها و مجتمع های تجاری مدرن و هایپرمارکت ها که روز بروز در حال گسترش هستند می باشد.