درنگی در معیارهای توسعه و نتایج مدرنیزاسیون کشور
1. در شماره ۵۱۸ هفته شهریور هفته نامه همشهری جوان گفتگو با دو جوان آلمانی که اخیرا به ایران سفر کرده بوده اند تحت عنوان "مسافران برلین: عاشق ایران شده ایم" منتشر کرد.
با توجه به نگاه عرف جامعه خودمان(و حتی نگاه دانشگاهی و آکادمیک!)، دو جوان اروپایی از کشورهای "توسعه یافته"(Developed countries )(آلمان) به یک کشور "در حال توسعه "(Developing country) سفر کرده اند. البته با کمی ارفاق یک کشور در حال توسعه متوسط نه ضعیف. منظور از ضعیف آن کشورهایی است که اهالی کشور های توسعه یافته قبل سفر به آنجا واکسن مالاریا، فلج اطفال ، تایفوئید، تب زرد، هاری و... به خود می زنند! اما بهر حال این مسافران در نگاه عرف و نیز تحت اصطلاحات متون دانشگاهی و علمی(!) از یک کشور "توسعه یافته" به یک کشور "در حال توسعه" سفر کرده اند و در نتیجه یک سفر اکتشافی و توریستی از بالا به پایین انجام داده اند.
مشابه این گونه سفرهای توریستی و اکتشافی در داخل کشور نیز اتفاق می افتد. شبیه آنچیزی که شهرنشینان وطنی وقتی به روستاها سفر میکنند . شهرنشین ها می دانند که به جایی سفر می کنند که سطح زندگی مادی مانند امکانات و رفاه و در کل کیفیت زندگی پایین تر است.و البته با این حال همه چیز را برای شان مفرح، جذاب و بکر است و صدالبته با هدف تفریح و تجدید روحیه برای بازگشت به شهر است و لذا برای اقامت کوتاه مدت نه طولانی یا دایمی سفر می کنند. چون در هر صورت کیفیت زندگی شهری قابل مقایسه با خاک و خل و زحمت کبفیت زندگی روستایی نیست.
در نگاه عرف، این یک سفر تفریحی از سرزمین بنز و BMV به سرزمین پراید و پژو ۴۰۵ است! و و البته با توجه به ذهنیت والدین این دو جوان آلمانی سفر به IRAN سفر به IRAQاست و دیدار با داعشیان نصیب میشود نه پارسیان! :
