مرا به خیر تو امید نیست...!

 

به آمار های زیر توجه کنید:

دانشگاه سیستان و بلوچستان با دارا بودن بیش از بیش از بیست و یک هزار دانشجو و سالانه سه هزار دانشجوی جدید الورود پس از دانشگاه تهران دومین دانشگاه پرجمعیت کشور به حساب می آید(1)به گزارش ریاست دانشگاه سیستان و بلوچستان ،ثبت نام در این دانشگاه در 70 رشته ی کارشناسی ارشد و 26 رشته گرایش در مقطع دکتری انجام میشود. و در حال حاضر ظرفیت اعلام شده ی این دانشگاه بیش از تعداد متقاضیان میباشد.همچنین در پردیس بین الملل شماره 2 این دانشگاه تعداد 2200 دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و 250 دانشجو در مقطع دکترا مشغول به تحصیلند.(2) 

دانشگاه زابل با دارا بودن 8 دانشکده ، یک پژوهشگاه در قالب سه پژوهشکده و یک مرکز تحقیقات و با بیش از ده هزار نفر دانشجو، صد و ده رشته و گرایش تحصیلی،در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد،دکتری حرفه ای و دکتری تخصصی،در دوره های روزانه و نوبت دوم،بالغ بر 392 نفر عضو هیئت علمی تمام وقت،مجتمع عظیم 8000 هکتاری آموزشی و پژوهشی،آزمایشاههای مجهز و پیشرفته و نیز مرکز کامپیوتر و سایت اینترنتی منحصر به فرد در بین دانشگاههای کشور،بدون شک یکی ازمراکز مهم آموزش عالی در شرق کشور به حساب می آید(3)

تعداد دانشجویان مراکز و واحد های دانشگاه پیام نور در استان (10 مرکز و واحد) بالغ بر بیست و یک هزار نفر است (4)

به گفته رییس واحد علوم و تحقیقات دانشگاه ازاد اسلامی 3671 دانشجو در 19 رشته کارشناسی ارشد و 2 رشته در مقطع دکترا مشغول به تحصیلند (5)

 

...

 

حالا این همه را بگذارید کنار آمار نرخ بیکاری و سطح رفاه و رشد فقر و مهاجرت از استان و آمار ابتلا به  انواع بیماریهای واگیر و غیر واگیر(سل، ایدز،تالاسمی ...) و سطح امکانات و خدمات بهداشتی و تعداد مراکز صنعتی و کارخانه ها و میزان تولیدات کشاورزی و به طور کلی رشد واقعی اقتصادی و علمی در سطح استان که اگر نگوییم در تمام مقایسه های واقعی جزء آخرین رده های  همه ی رده بندی ها هستیم، قطعا مانند دانشگاههایمان هم چنین افتخار آفرینانه حائز عناوین برتر کشوری  نخواهیم بود !

حال باید دید چه تناسب و تقارنی بین این دو دسته واقعیت آماری استان وجود دارد؟ از تاسیس اولین دانشگاه در استان چیزی بیش از  نیم قرن میگذرد یعنی تا به امروز  دهها  نسل از فارغ التحصیلان دانشگاهی از این مراکز خارج شده اند و بودجه های سالانه ی این دانشگاهها را که ضربدر سنوات کارشان بکنیم ، رقم حاصله هوش از سر هر جنبنده ای میپراند.و حالا سوال اینست که مگر نه اینکه دانشگاه محل تولید علم است و پرورش عالم ؟ و  علم و عالم تولید شده حالا پس از این همه سال و این همه هزینه  باید جایی به کار آمده باشند  و  این به کار آمدن تاثیری عملی در بهبود شرایط موجود داشته باشد؟ و مگر نه اینکه عالم بی عمل را بزرگان ، زنبور بی عسل خوانده اند؟

وام مسکن؛ به نام مستضعفین به کام سرمایه­ داران

_{بررسی سیاستهای دولت تدبیر و امید در حوزه مسکن}

هزینه مسکن با سهم 35 درصد بیشترین سهم را در سبد هزینه ­های خانوارهای ایرانی به خود اختصاص داده است. این رقم در کلان شهرها گاه به بالای 50 درصد میرسد. یعنی هر ماه بیشتر از نصف هزینه­ های یک خانوار با درآمد متوسط، صرف هزینه مسکن می­ شود. طبق آخرین آمارهای جهانی برای خرید یک خانه با قیمت متوسط، یک خانواده ایرانی با درآمد متوسط باید درآمد 20 سال و 9 ماهش را هزینه کند. علاوه بر این، تأثیرات گسترده مسکن بر نهاد خانواده به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی کشور کافی است تا هر خانواده ایرانی نسبت به سیاست­های بخش مسکن و آینده تحولات این حوزه حساس باشد.

شورای پول و اعتبار در 29 اردیبهشت ماه سال جاری به افزایش وام خرید مسکن تا سقف 80 میلیون تومان برای خانه اولی‌ها و تا سقف 40 و 60 میلیون برای دیگر متقاضیان، از طریق سپرده گذاری در صندوق پس انداز مسکن رای داد. عملیات اجرایی واگذاری این وامها نیز از روز سه شنبه 19 خرداد با حضور مسئولین مربوطه آغاز شد. موضوع این یادداشت تحلیل ریشه­ ها و پیامدهای این اقدام دولت تدبیر و امید است.

ریشه های اقتصادی بروز بحران سیستان

در سیستان شغل محوری کشاورزی و دام پروری است که هم اکنون با بحران روبرو است. بخش عمده علل  بحران در مشاغل کلیدی این منطقه بدلیل تغییرات زیست محیطی ناشی از عدم دیپلماسی فعال برای احاقه اب هیرمند است و بخش دیگر حاصل هدررفت و عدم مدیریت و ارتقا کیفیت استفاده آب در منطقه است(مانند ابیاری غرقابی ، تبخیر ، انتقال اب به زاهدان...) . این موارد و بویژه مسئله  کشاورزی را در مجالی دیگر ان شاا... بررسی خواهیم کرد. در این مقاله به کلید واژه دیگری در رابطه با بحران سیستان خواهیم پرداخت. مسئله بیکاری ، عدم سرمایه گذاری و رکود در تولید و صنایع در منطقه. برایند این مسایل را در بحث سرمایه گذاری ، اشتغال و تولید را می توان در سوال "زمینه و ریشه های اقتصادی بروز بحران سیستان" خلاصه کرد.

بحران سیستان میوه فرهنگ مدیریت!

بحران سیستان میوه فرهنگ مدیریت!

در روند 16 ساله تبدیل مسئله سیستان به مشکل ، و سپس بحران با گذر از هرکدام از این مراحل و در نتیجه گسترش ابعاد فاجعه و پیچیده شدن مسئله چند نفر از مدیران و نمایندگان استعفا دادند؟ یا اعلام رسمی درخواست کمک و همفکری از سایر مدیران ، ارگانها و نخبگان و مردم کردند ؟ یا پیشقدم در رسانه ای کردن ابعاد بحران شدند؟ یا خبر از تبدیل وضعیت سیستان به بحران دادند؟ فاجعه آنجاست که حتی تنها رسانه فراگیر منطقه(شبکه هامون) نیز سالها سعی برسانسور و بزک کردن چهره فاجعه داشته است و برنامه ثریا و راز از شبکه های سراسری اولین منادیان فاجعه سیستان در کشور و منطقه بودند.

مطبوعات مکتوب و مجازی محلی و بخش های خبری شبکه هامون آکنده از شرح خدمات ، کلنگ زنی ، افتتاح ، بازدید پروژه ها و جلسات اداری مدیران است! یا نطق های آتشین و صد مسئله گو نمایندگان در دوره های مختلف! پس چگونه روند 16 ساله ایجاد بحران سیستان را نتوانستند متوقف کنند؟ یا به این ناتوانی اعتراف کرده و حداقل از خوف آثار ماتاخر و اخروی نحوه مدیریت خود و پاسخگو بودن در آن دنیا عرصه مدیریت را متواضعانه ترک کنند چرا که در این دنیا و در این سیستم اداری و نظارتی پاسخگویی و پایشی در کار نیست!

 نظارت فقط برای کشف فساد نیست! بماند که در همین هم چقدر درمانده ایم بلکه نظارت یعنی بین کارهای قابل انجام، بهترین کدام می توانسته باشد؟ این همه خدمت رسانی و افتتاح پروژه با فلان مبلغ اعتبار و هزینه انجام شد! نظارت و سنجش پروژه ها باید بگوید که این پروژه ها با هزینه کمتر و کیفیت بیشتر هم قابل انجام بود یا نه؟ اقتصادی تمام شده است یا نه؟ درد این است که مجری و ناظر یکی هستند!  

کم نیستند فعالیتهای عمرانی نیمه کاره در منطقه سیستان: از آبیاری با نیم لوله ها و شهرک های صنعتی گرفته تا تاسیس شهر! اما از مسولین تصویب کنده ، مجری و کارشناسان خالق خروارها طرح و برنامه نیمه کاره طی دهه های گذشته یک خط پاسخگویی کسی جایی خوانده؟ اصلا شان پاسخ گویی برای خود قایل هستند؟ شان پاسخ گویی به مردم؟! حتی هم اکنون فکر این که دستگاه های بازرسی و کارشناسی در سیستم های اجرایی برنامه های گذشته را کارشناسی کرده و عوامل شکست و ناسنجیده کاری ها را پس سالها شناسایی و تنبیه و معرفی کنند فکری بسیار دور از ذهن می نماید.

لطفا حرکت کنید(اتوبیوگرافی یک نسل بی رویا)

از آخر دی دوازده روز که بگذرد ساعت نه وخورده ای کلاسهای مدارس تعطیل میشوند .معلمانی که مشغول درس دادن و دانش آموزانی که مشغول چرت زدنند نقشهای خواب آورشان را به پاس وظیفه ای ملی و شرعی موقتا رها میکنند و میدوند توی حیاط.دست وجیغ وهورا!مسئولان تقسیم وظایف میکنند.هر کدام یک مدرسه و یک چکش و یک طومار من باب سخن راندن.کشتیها در اسکله ها بوق میکشند و قطارها در ایستگاهها.از آخر دی هنوز دو سه روز نگذشته که کنداکتور تلویزیون کمی متنوع میشود لابلای پیامهای بازرگانی،بعد از ایرانسل و قبل از همراه اول،چند تصویر لرزان قدیمی تکرار میشوند.جوانهایی در پس زمینه ی تار و قهوه ای دوربینهای دستی،انگار نقشهایی روی کاغذ کاهی،توی خیابان میدوند، گاه یکی را روی دست بلند میکنند و می اندازند توی آمبولانس گاه مشت در هوا فریاد میکشند،گاه مشتها را باز میکنند و کف دستشان را نشان میدهند،کف دست را که نه،سرخی اش را.

از آخر دی که چند روز بگذرد از لابلای فیلمهای لرزان قهوه ای،در دویدن های پرواهمه،در مشتهای گره کرده ی خشمناک،در فریادهای دردناک زخمیهای کف خیابان و در دستهای خونی چیزی را میشود دید که در پهنه ی سه بعدی این واقعیت رنگی دور وبرمان نیست.نه در خیابان گردیهای بی هدفمان،نه عشقهای "در صد ثانیه"مان،نه در دود حلقوی قلیانهای میوه ای و نه قهوه های بی شیر و شکر وقتی که کافکا میخوانیم.شوری میان آن اولیها هست که هیچ جوره توی این آخری ها پیدا نمیشود،چرا؟مگر نه اینکه آرامش از اضطراب بهتر است و صلح از جنگ ؟و قهوه از خون؟

شهر محوری و روستاستیزی در سیاست های توسعه استان و بحران سیستان

منطقه سیستان در واقع یکی از قربانیان توسعه تک بعدی کشور طی صد سال اخیر و بوِیژه طی دهه های پس از جنگ است. سیاست های اقتصادی و فرهنگی که حاصل نظر و عمل تکنوکرات های غربگرای دولت های گذشته است با ایده های همچون ژاپن یا مالزی اسلامی سعی بر مدرنیزاسیون ظاهری و شتابان کشور داشتند و از شروط و منطق داروینی برنامه های اقتصاد لیبرال از بین بردن نرم و بی صدا طبقات محروم زیر چرخ های توسعه است.

بررسی روند رشد دانشگاه ها و گسترش فقر در سیستان

دانشگاه های منطقه سیستان و استان بخشی از کارخانه های تولید مدرک در کشور هستند که وظیفه اقناع افراد منطقه را با اعطا مدارک دانشگاهی را بر عهده دارند و نیز بخشی از فرایند کسب منزلت اجتماعی و ارتقا در ساختارهای اجتماعی نوین کنونی هستند ومدارک صادره از آنها  ابزار کار و برگ های برنده خانواده ها و طوایف هستند. کاربردهایی نظیر نفوذ و افزایش قدرت قومیت و طایفه با کسب مناصب دولتی و ساختار قدرت تا افزایش مهریه !

اما این کارکرد اجتماعی دانشگاه ها در بستری سیاست ها و قوانین توسعه محور ایجاد شده است. برای مثال نظام پرداخت هماهنگ حقوق مصوب دولت توسعه محور دولت سازندگی (برامده از حزب کارگزاران سازندگی یا همان حزب مسلمانهای لیبرال به گفته اقای مرعشی سخنگوی حزب) ، که می گوید مدرک بالاتر حقوق بیشتر ، سراغاز عطش شدیدی در چندصد هزار کارمند دولت جهت ارتقا مدرک برای افزایش حقوق شد.

اشاراتی درباره وضعیت علم و علم آموزی در جامعه

بسم الله الرحمن الرحیم

 

*آیا در ظاهر به غیر از مدارس و دانشگاه ها می توان نام و نشانی از علم و دانش و کلماتی نظیر آن را در جای دیگر جستجو کرد؟ در درون خانواده ها ، سطح شهر و روستا ، ارتباطات اجتماعی ، خویشاوندی، تفکر درونی افراد ، آیا محتوای تفکر خط دهنده چگونه بودن این ارتباطات "علمی" است یا ...

در همان مدرسه و دانشگاه آن قرائت از علم چقدر به حقیقت علم نزدیک است؟ معیار علمی بودن یا نبودن گذاره های باصطلاح علمی چیست؟ آیا هر آنچه گفته میشود علم است؟ آیا علم فقط دانش است؟

هویت

هویت شالوده و رکن شخصیت افراد است. هویت صحیح شخصیت سالم و رفتار صالح و تفکری معقول به بار می آورد. اما هویت یعنی چه؟ افراد چه هویتی برای خود تعریف می کنند که بر مبنای آن رفتار می کنند.نگاهی به اصرافیانم می اندازم . نمونه هایی از هر قشری مانند دانشجویان اساتید کارکنان و...اکثرا بر مبنا هویت شغلی و صنفی خود رفتار می کنند. همه از نظر هویتی تا قبل از تعیین شغل و کتساب آن در خلا هستیم. با ورود به دانشگاه و تعیین شغل اینده بتدریج احساس هویت می کنیم .و این هویت شغلی و دانشگاهی در جامعه که دانشگاه مبنا ارزش گذاری افراد بر مبنای مدرک و شغل انهاست مبنای رفتاری و مدل زندگی است. چه بخوانم؟ چه بپوشم؟به چه فکر کنم؟درباره چی صحبت کنم؟به چه مسایلی در زندگی توجه کنم و توجه نکنم؟ اما این هویت های صنفی و شغلی چقدر به حقیقت هویت نزدیک است؟

هویت یعنی رابطه. رابطه ها تعیین کنده ماهیت هویت ما هستند.

اندیشه هایی بر استکبار

بسم الله الرحمان الرحیم

 مقدمه:

در این مقاله موضوع استکبار به دو نوع درونی و بیرونی تقسیم شده است. و در هر کدام ( بویژه نوع استکبار درونی )بروی مطالب کمترپرداخته شده از منظر نویسنده مکث و بحث بیشتری صورت گرفته است.محتوای مطالب بیان اندیشه نویسنده می باشد و مطالب فاقد ساختار گردآوری است.در ابتدا استکبار را با معنی قرانی تعریف کرده و سپس به  بررسی راوبط مابین این مطلب و وضعیت موجود در عرصه های مختلف همچون فرهنگی،آموزشی و...پرداخته شده است.در بعد استکبار بیرونی نیز با مصداق گرفتن امریکا به نکاتی درباره ریشه جریان شناسی تاریخی ان به اختصار بیان می شود که به درک ظاهر و باطن استکبارجهانی بگمان نویسنده کمک خواهد کرد.

 

بخش اول.استکبار درونی

 

"شعار زیاد نشان از ضعف یقین است" : امیرالمونین حضرت علی(ع)

عدم اعتماد به گذاره های اسلامی و دستگاه فکری اسلامی را می توان در فریاد زدن های مداوم شعارهای اسلامی توسط متولیان فرهنگی، اقتصادی، آموزشی و علمی و...کشور بعنوان ملوکان جامعه و در نتیجه تبعیت، در  مردم جامعه مشاهده کرد.