عبرتهای تجربه هفتاد ساله برنامه ریزی توسعه در ایران

1.تجربه هفتاد ساله برنامه ریزی توسعه در ایران داستان غم انگیزی است.از اولین برنامه توسعه در سال 1327که توسط مستشاران خارجی طی چهارماه  نوشته شد تا برنامه ششم که امسال پس از یک سال تاخیر تحویل مجلس شد.[مجموعا ده برنامه].حجم ایرادات و تناقصات و حتی خطرات[امنیتی]برنامه ششم پستی جداگانه می طلبد.

2.برای مسیر آینده باید از این تجربه هفتاد ساله سوال جدی کرد که چرا در این هفتاد سال با انبوهی از درآمدهای نفتی متوسط موفقیت برنامه ها فقط35درصد بوده است؟
چرا متوسط عمر مدیریت رییس سازمان برنامه بودجه فقط دوسال بوده است؟چرا دوبار انحلال و ادغام داشته است؟اکنون برنامه با تاخیر یکساله ارایه شده.دولت قبلی اگر برنامه را اجرا نمیکرد دولت کنونی از ارایه برنامه و تدوین برنامه اکراه دارد.برنامه هایی که با مبانی نظری و اجرایی غربی نوشته شده و محور برنامه توسعه اقتصادی است. نه توسعه فرهنگی یا حتی اقتصاد مقاومتی و البته در اجرای همین برنامه های ترجمه ای و نسخه های عاریتی کند و ناتوان است. چه برسد نسخه نویسی براساس الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت چراکه به گفته نوبخت رییس سازمان برنامه و بودجه اصلا چنین الگویی وجود ندارد![گفتگوخبری]
3.دولت فعلی دولت مذاکرات بود و وعده ها و برنامه های صد روزه تحول و تغییر همه دود شد و به هوا رفت.برنامه تدبیر اقتصادی نداشت.دولت امید به بیرون کشور با امتیاز دادن به اروپا و جنوب شرق بود.[دکتر راغفر و عزتی]چرا؟

میثاق با کدام آرمان؟

چند روز قبل دولت یازدهمِ جمهوری اسلامی با آرمان های بنیانگذار انقلاب اسلامی تجدید عهد کرد.یک سوال:
دولتهای جمهوری اسلامی؛ دقیقا با کدامین آرمان های امام، تجدید عهد و اعلام وفاداری می کنند؟ 
دولت ها یکی پس از دیگری و سال به سال انباشت تضاد شان با آرمان های بنیانگذار انقلاب اسلامی بیشتر می شود. انبوهی از تضاد های ریز و درشت ومبنایی که از فضای پارادوکسیکالِ مکانِ تجدید عهد، [یعنی بارگاه جدید و اشرافی امام کوخ نشینان و رهبر انقلابِ مستضعفین و پابرهنگان تاریخ،] آغاز می شود و تا سیاست های غربگرای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی امتداد می یابد.
ماهی نیست که چالشی ایجاد نشود که ریشه و مبنای آن عقلانیتِ وفادار به "جهان بینی مدرن و مرعوب" تمدنپررنگ و لعاب غرب و نسخه های تجویزی جهان سومی آن برای هضم این انقلاب نوپا در اقتصاد و فرهنگ تک قطبی جهان نباشد

میراث طاغوت

به مناسبت سرنگونی نظام 2500 ساله طاغوت

میراث طاغوت

مروری بر میراث فرهنگی،سیاسی و اقتصادی طاغوت با نگاهی به سبک زندگی کنونی در فرهنگ و هویت ایران معاصر

 

در زندگی روزمره ، کار کردن، رانندگی، خرید و مصرف، مکالمات روزمره ، علایق ، باورها، رفتارهای اجتماعی و بطور کلی سبک زندگی با آسیب های و مسایلی مواجعه می شویم که وجه مشترک همه گی فرهنگی بودن آنهاست. این آسیب ها نه یک شبه بوجود آمده اند و نه یک شبه هم از بین می روند.اما شناخت ماهیت و ویژگی های بستر شکل گیری این آسیب ها می تواند در ریشه کنی آنها موثر باشد.

فرهنگ جامعه ایران کنونی دارای سه جز تشکیل دهنده است که در گذر زمان ایجاد شده است: فرهنگ اسلامی، فرهنگ طاغوتی و فرهنگ غربی. [i]

کلید بازشناسی این ابعاد و سهم و غلظت هر عنصر از سه عنصر یاد شده در شناخت ویژگی های آن فرهنگ است. همچنین بدلیل نحوه شکل گیری رسوبی و تاریخی فرهنگ باید برای بازشناسی این ویژگی ها به تاریخ رجوع کرد و تاریخ را بازخوانی کرد.در این میان نقش عنصر فرهنگ طاغوتی کم تر بازشناسی شده.لذا در این جستار قصد داریم که بصورت فشرده بروی ویژگی های فرهنگ طاغوتی تمرکز کرده و بازشناسی این بعد فرهنگی از سه ضلع فرهنگی ایرانی بپردازیم.چرا که از الزامات جامعه سازی اسلامی در مسیر افق تمدن سازی اسلامی رها شدن از افات این فرهنگ منحط و رهایش و تطهیر و خالص سازی با تقویت فرهنگ اسلامی در فرهنگ ایرانی ایست.

انقلاب اسلامی دوره دوهزارپانصد ساله نظام سلطنتی را پایان داد. سلسله پهلوی اخرین دوره پادشاهی با طول مدت تقریبا نیم قرن بود.بی تردید این قدمت تاریخی و نیز معاصرت نزدیک آخرین سلسله پادشاهی با دوران کنونی باعث هم تاثیر مشهود و هم نامحسوس و رسوبی بر علایق و گرایشات و باورها و رفتارها و به طور خلاصه هویت و فرهنگی ایرانی داشته است.در این میان پهلوی دارای شاخصه های خاصی است که آن را از سلسله های قبلی متمایز می کند که مهترین شاخصه ان تاکید و تلاش برای از بین بردن ساختارهای سنتی در ایران و جایگزینی با مدل های غربی  و مدرن سازی ساختارهای اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی ایران حتی تا سرحد عوض کردن شکل و شمایل تاریخی و سنتی ایرانیان و ورود مسایل بی سابقه ای چون کلاه و پوشش واحد برای مردان ایرانی و کشف حجاب اجباری زنان مسلمان ایرانی صورت امرانه و تحکّمی بود.در ادامه به مهمترین میراث به جا مانده از دوران طاغوتی معاصر می پردازیم.

زندگی در مه

زندگی در غر زندگی در مه

اظهارنظر در قالب گفتگو بخشی از محتوای ارتباطات افراد در زندگی روزمره است.افراد آزادانه در محافل خصوصی و شخصی اظهار نظر میکنند و البته در محافل رسمی تر با لحاظ کردن پاره ملاحظات شاهد این اظهارنظرها هستیم. از نظر ماهیت و محتوا، این اظهارنظرها یک طیف از از خرافات و اظهارنظرها بی پایه تا اظهارنظرهای مستدل و منطقی را شامل میشود. در این میان این دو سر طیف  انواع نظرها بصورت لایه لایه قرار دارند : خراقات ، عقیده شخصی، نقل قول، شنیده ها ، خوانده ها و مطالعات جدی و تحصصی یا غیر جدی و روزمره( روزنانه،مجلات،کتاب )،تفکر و تعمّق و استقرا و نتیجه گیری از منابع متفاوت، از تجربیات شخصی، مشاهدات میدانی و خانوادگی و محیطی و در نهایت  ایجاد فرمول و قانون و بسط عمومی از تجربیات و شنیده ها و خوانده های رسوبی در فرد.

اسلام و السلام

میخواهم ماجرا را از آنجا شروع کنم که عده ای از یهودیان به دنبال تسخیر پیامبر آخرالزمان به نفع خودشان بودند و برای این منظور حتی راضی به مهاجرت به منطقه ی بیابانی و خشک عربستان شدند و پس از آنکه به این خواسته ی خود نرسیدند به افکار و اعمال شوم دیگری روی آوردند.

نگاهی به حضور پر شمار نشریات جریان لیبرال کشور در استان

ماهنامه مهرنامه در جدیدترین شماره خود در دی ماه 94 خبر از انتشار ماهنامه تخصصی درباره دانش سیاسی با نام "سیاست نامه" داد. شعار این نشریه "در اندیشه آزادی" است.که با توجه عقبه فکری این نشریه می توان جای این عبارت ترجمه ای همان کلمه لیبرال را گذاشت : "در اندیشه لیبرالیسم". مطلبی که با شهادت عناوین مقالات این نشریه تایید میشود. مقالاتی که وظیفه تطهیر لیبرالیسم را در فضای فکری کشور بر عهده دارند.  عناوینی همچون: درامدی بر فهم لیبرالیسم در ایران: مدافع حق فردی و شخصی! همچنین جلد این نشریه عکسی از جواد طباطبایی نویسنده سکولار جریان روسنفکری مزین شده داست. کتابهای ایشان از مراجع فکری روسنفکری سیاسی و جریان لیبرال کشور است.

این نشریه از گروه نشریات "هم مهین" است.مجموعه مطبوعاتی "هم مهین" قبل از ایجاد این شبکه از نشریات روزنامه حزب کارگزاران سازندگی بود. مجموعه نشریات هم مهین هم اکنون شامل نشریات "مهرنامه" در حوزه علوم انسانی ّ "تجریه" در حوزه ادبیات و هنر و دانشنامه در حوزه علوم تجربی و هفته نامه "صدا" در حوزه خبر و تحلیل سیاسی تشکیل شده است. سردبیر این مجموعه نشریات محمد قوچانی از اعضای فعلی شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی است.

این گروه نشریاتی سه حوزه علوم انسانی،علوم تجربی،و ادبیات و هنر را پوشش می دهند و همچنین در سطح وقایع روز جامعه با نشریه صدا نشریه حزب کارگزاران سازندگی به دبیر کلی غلامحسین کرباسچی حضور دارند.

جشن تولد کرباسچی در حزب کارگزاران با حضور فائزه هاشمی و محمد قوچانی

 

محمد قوچانی رکوردار به توقیف کشاندن نشریات تحت میدیریتش ، که آخرین آنها هفته نامه "آسمان" و روزنامه "مردم امروز" است. پیش از این نشریات متعددی از اصلاح طلبان را با جرم های مشابه توقیف شدند.[i]

اما در این میان مهرنامه را می توان اصلی ترین پایگاه تمرکز و تریبون ائتلافی جریان روشنفکری لیبرال در کشور دانست که در عرصه جنگ نرم  و در بنیادی ترین لایه معرفتی جامعه یعنی علوم انسانی در حال ایفای نقش است. به گفته پیام فضلی نژاد نویسنده کتاب "ارتش سری روشنفکران"، ماهنامه مهرنامه اصلی ترین نشریه جریان اپوزسیون و برانداز کشور است:

از مجلس شورای قومی و قبیله ای تا مجلس شورای اسلامی

رهبر معظم انقلاب:

« مجلس خیلی مهم است. هم از نظر قوانین و ریل‌گذاری برای حرکت دولت‌ها و هم در مسائل بین‌المللی...مجلسی مستقل، آزاد، شجاع -همان‌جوری که مردم شعار می‌دهند آن‌جا شعار بدهد و همان‌طور که مردم می‌خواهند موضع‌گیری کند - برای مسائل داخلی و اعتبار بین‌المللی خیلی مهم است.»[1]

اصولاً نمایندگان مجلس را بر اساس نوع دغدغه ها و حوزه اثرگذاری می توان به سه دسته تقسیم کرد :

1. نمایندگان محلی : نمایندگانی با سطح دغدغه و اثرگذاری محلی
2. نمایندگان ملی : نمایندگانی با سطح دغدغه و اثرگذاری ملی
3. نمایندگان بین المللی : نمایندگانی با سطح دغدغه و اثرگذاری منطقه ای و بین المللی

متأسفانه ترکیب نمایندگان مجلس طی حداقل این چند دوره اخیر نشان داده که عمده نمایندگان مجلس را نمایندگان محلی تشکیل می دهند. نمایندگانی که سقف دغدغه ها و اثرگذاریشان نهایتاً به مسائل همان شهرستان یا استان خودشان است و به قول معروف می خواهند برای حوزه انتخابیه خودشان کاری کرده باشند.

آیا جامعه و روزگار ما نیازی به علامه ها دارد؟

ماهنامه آیه در تازه ترین شماره خود پرونده موضوعی با محوریت زندگی عالمه حسن زاده آملی منتشر کرده است تحت عنوان : عالمه روزگار ما. جدا از کار قابل تقدیر این نشریه اما در این میان نکاتی وجود دارد که باید بروی آن تامل ویژه ای کرد.

کشور در استعمار

کشور هم اکنون نیز دچار استعمار است . استعماری تحت عنوان استعمار فرانو (post-neo-colonialism)یا استعمار نئوکلاسیک یا غیر مستقیم است.در این یادداشت به مرور برخی مولفه های این نوع استعمار در کشور می پردازیم.

مقدمه:

 تاریخ تولد استعمار در عالم بعقیده نگارنده در دستگاه فلسفه تاریخ شیعه در زمان خلقت حضرت ادم (ع) دانست. در زمان استکبار ورزیدن شیطان بر سجده بر حضرت ادم دانست ولایت طاغوت اغاز شد و تاکنون ادامه دارد.

شیطان بعنوان طاغوت اعظم و سایر طاغوتیان تحت ولایت او یعنی تمامی ابنا بشر که در مقابل خداوند متعال و دعوت  انبیا و ائمه اطهار و اقامه دین الهی استکبار ورزدیند. و استکبار ورزیدن و برتربینی ماهیت و عامل محرک استعمار بود.

خواص ادیان مسیحیت و یهود پس از ظهور اسلام در پذیرش دین جدید و خاتم استکبار ورزدیند. و بخش اعظم تاریخ ملل و اقوام با تاریخ استعمار چه در غالب استعمار کنده یا مستعمره عجین شده است.

***

استعمار که توسط کشورهای غربی بر تاریخ بشریت سایه انداخته است از نظر تاریخی به سه دوره تقسیم میشود.

استعمار کلاسیک یا کهن:از قرن16 تا ابتدای جنگ جهانی اول بمدت چهارصدسال: که در آن کشورهای استعمارگر بصورت نظامی کشور مورد نظر خود را اشغال می کردند و منابع و ذخایر و ثروت های این کشورها را می دزدیدند.(استعمار افریقا،هند،ایران،امریکای لاتین،امریکای جنوبی)

استعمار نوکلاسیک یا امپریالیسم: از اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20: مبارزات و مقاومت و شورش های مردم کشورهای مستعمره و هزینه های جانی و مالی زیاد اشغال نظامی و حضور فیزیکی در کشور های مورد نظر باعث شد که کشورهای استعماری با هزینه کمتر و با واسطه ایجاد حکومت های بومی اما غربزده، وابسته ، فاسد ، دیکتاتور و سرکوبگر بر مستعمرات خود حکومت کنند.شیوه ایجاد این حکومت ها نیز اکثر کودتا و توسط به زور بود. ( کودتا 28 مرداد ایران و دیکتاتوری پهلوی، کودتا در شیلی و دیکتاتوری پینوشه، کودتا در ترکیه و دیکتاتوری اتاتورک و...)یکی از اهداف اصلی استعمار در این دوره تبدیل این کشورها به بازار مصرف محصولات خود بود که این امر نیازمند نیاز به فرهنگ سازی و مصرفگرا کردن مردم کشورهای مستعمره از طریق رواج فرهنگ و سبک زندگی غربی و مصرفی بود.

استعمار فرانو: تعریف این دوره در کلام رهبر حکیم انقلاب اسلامی مرور می کنیم:

ریشه های بحران کشاورزی در سیستان قسمت اول : آمریکا! انبار جدید غله ایران!

«ایران مملکتی است که کشاورزی او باید کشاورزی غنیی باشد.

شما کشاورزان که بزرگترین پشتیبان ملت هستید، باید به کار کشاورزی خودتان ادامه بدهید.

الآن می دانید که ما محتاج به خارجیم راجع به مواد غذایی، باید خودمان این را جبران بکنیم، و این به همت کشاورزان ماست.

در هر کشور کارگر و کشاورز اساس آن کشور هستند؛ اساس اقتصادی کشور بسته به کار کارگر و کشاورز است.

کشاورزان و کارگران اساس استقلال کشورند.

"اصلاحات ارضی" که ما خواستارش هستیم، کشاورز را از محصول کارش بهره مند خواهد ساخت، و مالکانی را که بر خلاف قوانین اسلامی عمل کرده اند مجازات خواهد کرد.

جهاد کشاورزها این است که کشاورزی شان را تقویت کنند»(امام خمینی (رحمت الله علیه))

 

1.سرآغاز انحطاط کشاورزی در ایران معاصر را میتوان از زمان رژیم وابسته پهلوی و با مجموعه اقداماتی تحت عنوان اصلاحات ارضی دانست و با توجه به ابعاد مخرب این اقدام، امام خمینی(ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی در بخشی از موضع گیری های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بعنوان دلسوز و ناجی ایران عقب نگه داشته شده شدیدا به این اقدام اعتراض کردند: